„O ergonomii nauki on-line oraz przestrzeganiu zasad netykiety ”

W dniach nauki zorganizowanej przez nauczycieli zdalnie zderzacie się nagle z wymaganiami w nieco innej formie. Są określone w podstawie programowej (w tym zakresie się nic nie zmieniło),  to jednak forma ich przekazu jest inna. Inny jest Wasz kontakt z nauczycielami przedmiotów. Większość z was komunikuje się przy użyciu dziennika elektronicznego, ale duża grupa wykorzystuje znane komunikatory, czy przesyła maile. Pragnę przekazać kilka wskazówek związanych z netykietą, licząc że pamiętacie o kodeksie savoir vivru oraz ergonomii, jeśli chodzi o korzystanie z mediów elektronicznych. Dla przypomnienia:

1. Sprawdzaj /kontroluj wpisy w dzienniku elektronicznym kilka razy dziennie, otwieraj pocztę regularnie (codziennie). W razie trudności z zalogowaniem próbuj ponownie po pewnym czasie.
2. Usuwaj przeczytane wiadomości i zbędne pliki z serwera, tak by nie zajmować niepotrzebnego miejsca na jego dysku.
3. Kontroluj swoje pliki dyskowe programami antywirusowymi.
4. Przed wysłaniem załącznika do postu, sprawdź go programem antywirusowym.
5. Jeśli chcesz wysłać pocztą elektroniczną duży plik do konkretnej osoby – ustal
   z odbiorcą, czy może przyjąć tak duży załącznik. Ewentualnie podziel go na kilka listów lub skompresuj, używając specjalnych programów kompresujących.
6. Nie rozsyłaj żadnych informacji do użytkowników, którzy wcześniej nie wyrazili zgody na taką korespondencję.
7. Wypełniaj zawsze pole temat (ang. subject) listu i to zgodnie z treścią listu.
8. Nie nadawaj listom wysokiego priorytetu ważności, jeśli nie jest to niezbędne.
9. Kiedy odpowiadasz na wiadomość/list, staraj się nie cytować całego listu, a jedynie tę część, której dotyczy Twoja odpowiedź.
10.  Staraj się pisać zwięźle i na temat.
11. W jednym liście poruszaj tylko jedno zagadnienie. Listy składające się z dużej liczby stron skompensuj, by móc przesłać zapewniając możliwość odczytania przez adresata.
12. Pamiętaj, upewnij się, czy podpisałeś przesyłane informacje, zachowuj jednak ostrożność podając swoje dane personalne szczegółowe.
13. Przestrzegaj warunków licencji i praw autorskich, cytując - podaj autorów.
14. Nie używaj słów i zwrotów powszechnie uznanych za wulgarne.
15. Odpowiadając na wiadomość na grupie dyskusyjnej, upewnij się do kogo w nagłówku został przez program zaadresowany - na listę, czy też na prywatny adres autora listu.
16. Zanim coś wyślesz , zapoznaj się z opisem tematów poruszanych na danej liście, czy w grupie (każda lista dyskusyjna i grupa ma krótką adnotację określającą jej charakter). Nie wysyłaj listów do grupy, która nie jest związana tematycznie z treścią listu. Swoją naukę organizuj w sposób przemyślany, tj. prezentuj odpowiedzialne podejście.
17. Zawsze zapoznaj się z regulaminem komunikatorów i przestrzegaj ujętych w nich wytycznych.

 

Każdego dnia (od poniedziałku do piątku) przeznaczaj właściwą ilość czasu na lekcje. Wietrz pomieszczenie,   w którym się uczysz, zapewnij sobie wygodne miejsce przy biurku z wygodnym fotelem. Rób przerwy. Dezynfekuj sprzęt, z którego korzystasz, tj. laptopa, smartfona, słuchawki, itp. Właściwie rozplanuj materiał przekazywany przez nauczycieli. Być może będziesz potrzebował więcej czasu na zrealizowanie pewnych treści, niż Twoi rówieśnicy. Pamiętaj różnimy się od siebie, możemy mieć różne tempo pracy, nauki, różne umiejętności posługiwania się sprzętem elktronicznym. Wykorzystujemy teraz media, opieramy naszą wspólną pracę o elektronikę, wobec tego mogą się zdarzyć nieprzewidzialne sytuację (brak prądu, awaria systemów, itp.). Nie wszystko będzie zależało od nas. Dokładaj starań, by sprzęt, którym się posługujesz był sprawny. Musimy wykazywać się samodyscypliną, uporem, konsekwencją. Jeśli regularnie będziesz współpracować z nauczycielami nie poczynisz zaległości, które w dalszej perspektywie byłyby dużym problemem.

Proszę, otocz opieką tych uczniów, którzy są nieco mniej biegli w korzystaniu z mediów. Wspierajcie się nawzajem, przekazujcie sobie informacje. Musimy wspólnie odnaleźć się w tej, innej  rzeczywistości. Wierzę głęboko, że wkrótce wrócimy do form kontaktu, nauki po staremu. Pozdrawiam …                  

 

  B. Iwińska-Kłak
     (pedagog)

 

 

UZALEŻNIENIE OD TELEFONU KOMÓRKOWEGO

Telefon komórkowy to z pewnością atrybut współczesnego człowieka. Każdy z nas go posiada, gdyż jako aparat najnowszej generacji podnosi nasz status społeczny, umożliwia utrzymanie gęstej sieci kontaktów, daje poczucie wolności, niezależności a i bezpieczeństwa. Korzystają z nich niemal wszyscy, począwszy od najmłodszych w przedszkolach, aż po seniorów. Wśród uczniów naszej szkoły prawie 99% posiada smartfony (telefony z funkcją komputera kieszonkowego). Telefon stał się nam niezbędny; uświadamiamy sobie ten fakt dopiero w chwili, gdy korzystanie z niego staje się nie możliwe. Należy więc nazwać to zjawisko po imieniu - zapanował fonoholizm!

Cechy charakterystyczne tego uzależnienia to:
- przywiązanie wielkiej wagi do posiadania telefonu,
- nie rozstawanie się z nim ani na chwilę,
-  staje się pośrednikiem coraz większej liczby codziennych kontaktów z innymi ludźmi,
- w sytuacji gdy nie ma do dyspozycji naładowanego telefonu odczuwamy głęboki dyskomfort, niepokój, zły nastrój, towarzyszy nam uczucie paniki,
- traktujemy telefon jako narzędzie do sprawowania kontroli nad najbliższymi,
- odczuwamy nieustanny przymus kontaktowania się z kimś,
- nerwowo nasłuchujemy, czy ktoś do nas nie dzwoni,
- unikamy bezpośrednich kontaktów (rozmów) z innymi, wolimy połączenia telefoniczne, czy sms-y.

Rodzaje uzależnienia od telefonu:
a) uzależnienie od sms-ów, które charakteryzuje się odczuwaniem przymusu nieustannego otrzymywania i wysyłania wiadomości tekstowych. Często występuje charakterystyczny odcisk na kciuku, wywołany mocnym zużyciem klawiatury aparatu. Nastrój takiej osoby w danym dniu zależy od ilości otrzymanych sms-ów. Bywa też, że generuje i wysyła wiadomości sama do siebie (np. z komputera) lub do osób znajdujących się w pobliżu.
b) uzależnienie od nowych modeli objawiające się nabywaniem coraz to nowszych modeli aparatów komórkowych
c) komórkowy ekshibicjonizm, który polega na przywiązywaniu szczególnej uwagi do koloru, stylistyki i ceny telefonu, pokazywaniu innym funkcji, w jakie jest wyposażony, a także prowadzenie bardzo głośnych rozmów czy długiego dzwonienia aparatu przed odebraniem tak, by wszyscy obecni go usłyszeli
d) gracze, którzy przejawiają nadmierne zainteresowanie grami znajdującymi się telefonie. Osoby te z telefonu uczyniły konsolę do gier, grają aż pobiją rekord w danej grze.
e) sieciowcy, przeglądający strony internetowe w celu tropienia tzw. news-ów, błądzący po portalach społecznościowych, itp.

Osoby uzależnione od smartfonów stopniowo wycofują się z otoczenia, spędzają wiele czasu samotnie, tzn. z telefonem w ręku. Niestety zanikają także zainteresowania, mogą wystąpić zaburzenia snu i odżywiania, wahania nastroju, wzrost agresji w stosunku do innych. Najgorsze jest to, że w ten sposób okradamy się z czasu, jaki moglibyśmy sobie poświęcić nawzajem. Ma to szczególne znaczenie w relacji rodzic-dziecko, gdzie wspólne spędzanie czasu wolnego prawdziwie rozwija i kształtuje młodych ludzi, a opiera się o kontakt bezpośredni.

W szkole obowiązują określone zasady dotyczące korzystania przez uczniów
z telefonów komórkowych. Niestety nie wszyscy ich przestrzegają. Zauważamy ten problem
i podejmujemy walkę z tym uzależnieniem. Prosimy i ciebie zastanów się, czy jesteś uzależniony od smartfona? Stałeś się wyobcowany, samotny, nie potrafisz rozmawiać twarzą w twarz z innymi. Jeśli tak, podejmij walkę. Buduj relacje z drugim człowiekiem bezpośrednio i pamiętaj, że  zdobycze technologii mają za zadanie ułatwić nam komunikacje z innymi, a nie wyeliminować ich z naszego życia.

 

Beata Iwińska-Kłak

STRES PRZEDEGZAMINACYJNY – WSKAZÓWKI PEDAGOGA

 

Każdy z nas pragnie, aby nasze życie było spokojne, bezstresowe. Musimy się jednak nauczyć radzić sobie ze stresem, gdyż napotykamy na liczne sytuacje, które wyzwalają w nas różnorodne emocje, wywołują lęk, obawy, frustrację.  Często zdarza się nam odkładanie wielu obowiązków na tzw. „później”. Wykonujemy szereg różnorodnych czynności, ale nie te które stanowią o naszym przygotowaniu się do danego egzaminu. Czas zaliczeń, sprawdzianów, egzaminów zbliża się jednak nieubłaganie. Chcielibyśmy wówczas przygotować się w bardzo krótkim czasie, z łatwością, szybko i sprawnie. Często może nam wówczas towarzyszyć poczucie, że ogrom wiedzy, którą powinniśmy nabyć jest tak duży, że prawie niemożliwym będzie przygotowanie się na czas. W takiej chwili zdarza się, że ogarnia nas stres, a w głowie pojawiają się katastroficzne wizje poniesionej klęski.

Istnieje szczególna grupa ludzi, którzy odczuwając lęk przed egzaminem zaczynają panikować, koncentrują się na rozważaniach o tym, że nie zdążą się przygotować, że na pewno nie powiedzie im się. Są też tacy, którzy czują się przytłoczeni do tego stopnia, że ogarnia ich poczucie niemocy i nie wiedzą od czego zacząć. Zdarza się też, że są osoby, które mimo świetnego przygotowania do egzaminu nie wierzą w swoje możliwości, przeczuwają, że napewno pojawi się na nim akurat to, o czym nie mają pojęcia. Często temu wszystkiemu towarzyszy chęć otrzymania jak najwyższego wyniku i duża presja, którą sami na siebie nakładają. W konsekwencji pojawiający się stres może być tak silny, że faktycznie wpłynie negatywnie zarówno na nasze przygotowanie, a następnie na wynik z egzaminu.

Jak osiągnąć zadawalające nas wyniki z egzaminów? Zapamiętaj – wiedza jest podstawą, jest niezbędna. Stosuj poznane sposoby zapamiętywania, w tym tzw. mapy myśli. Uświadom sobie, ile zależy od twojej własnej pracy, pomocy osób z twojego  otoczenia (wparcie rodziny, pomoc nauczycieli, pomoc koleżeńska, itp.). Określ czas potrzebny do nauki, zawsze pozostaw rezerwę na powtórzenie. Nie ucz się do ostatniej chwili. Przed egzaminem odpocznij, poświęć czas na relaks. Rób to, co sprawia ci przyjemność, zapewni ci odprężenie. Zrezygnuj bezwzględnie z używek przed egzaminem. Ich spożycie nie zapewni przyrostu wiedzy! Wyśpij się. Uświadom sobie swój poziom aspiracji. Jeśli Twoje ambicje będą zbyt wysokie, lub niskie nie osiągniesz celu, który cię zadowoli. Jeśli w trakcie egzaminu ogarnie Cię lęk, nie panikuj... Bywa, że wchodząc widok osób egzaminujących nas przeraża. Pamiętaj jednak, że egzaminujący są ludźmi, którzy także zdawali kiedyś egzaminy. Jeśli siedzisz przed komisją egzaminacyjną poszukaj wzrokiem osoby, która jest Ci najbardziej przyjazna, wydaje ci się ciepła i serdeczna. Szukaj z nią kontaktu wzrokowego. Jeśli zdarzy się sytuacja, moment kompletnej „pustki” intelektualnej poproś o sekundę dla „zebrania myśli na nowo”. Jeśli jest możliwość wynotowania pewnych sformułowań, tez – skorzystaj z niej. Możesz stworzyć własny plan wypowiedzi i wracać do niego w trakcie egzaminu. Pomocne w takiej chwili są ćwiczenia oddechowe, zwłaszcza wykonanie kilku oddechów przeponowo. Westchnij, wykonaj kilka wdechów (nosem)i wydechów (powolutku ustami). Jeśli swoje przygotowanie do egzaminu poprzedziłeś dobrą frekwencją w ciągu roku szkolnego, zaangażowaniem na zajęciach przedmiotowych, właściwym rozplanowanie powtórzeń przed egzaminem – nie bój się i zachowaj optymizm. Pesymiści z trudem osiągają zamierzone cele, a porażki traktują jak katastrofę. Powtarzaj sobie, że Ty jesteś panem swoich emocji; „uczyłem się, przegotowywałem, zdam...”.        

 

                                                                                                                                                                      Powodzenia!

                                                                                                                                                                  pedagog szkolny

                                                                                                                                                                                  B.I.

 

CZY WARTO ANGAŻOWAĆ SIĘ W WOLONTARIAT?

 

- Kim jest wolontariusz w dzisiejszych czasach?

Definiujemy go jako tego, który „dobrowolnie i świadomie oraz bez wynagrodzenia angażuje się w pracę na rzecz osób, organizacji pozarządowych, a także rozmaitych instytucji działających w różnych obszarach społecznych”.

Wolontariusz zazwyczaj pracuje za darmo,  w rzeczywistości odnosi bardzo wiele korzyści z podejmowanej działalności, choć nie są one finansowe. W dobie kultu pieniądza wielu może się wydawać, że ta forma wypełnienia swojego czasu wolnego jest bezsensowna, nie daje efektów w postaci dochodu – pieniędzy. Ofiarując siebie innym możemy jednak pozyskać bardzo, bardzo wiele, i  z pewnością nie można tego oszacować finansowo. Będąc wrażliwym na potrzeby innych ludzi pogłębiamy swoją emocjonalność, stajemy się coraz bardziej dojrzali, odpowiedzialni za powierzone zadania. Praca ta pozwala nam zetknąć się
z różnego rodzaju problemami społecznymi, nowymi zagadnieniami, tym samym poszerzają się nasze horyzonty myślowe. Mamy okazję sprawdzić się w różnych sytuacjach, określić swoje zainteresowania, pasje, rozwijać je. Istotne jest też, że mamy wówczas okazję
do przekazywania swoich umiejętności innym. Uczymy środowisko,
w którym funkcjonujemy określonych postaw, świadczymy swoją osobą, jakie wartości są
w życiu są najważniejsze. Często się zdarza, że właśnie w ramach wolontariatu rozeznajemy swoją drogę życiową, co chcielibyśmy tak naprawdę robić, kim być. Zaangażowanie w formy wolontariatu funkcjonujące w lokalnym  środowisku pozwala nam na poznanie ciekawych osób, ludzi pracujących w różnorodnych organizacjach pozarządowych, a są to osoby mające charyzmę, spełniające się w swych działaniach. Patrzymy na tych, którzy kochają, to co robią. Łatwiej jest nabyć umiejętności, które mogą się przydać w przyszłej pracy zawodowej.

Wolontariat uświadamia nam rangę ludzkiego uśmiechu, stwarza możliwość niesienia radości, życzliwości. Pozwala okazać zainteresowanie, troskę, wsparcie potrzebującym. Rzeczą najważniejszą jest fakt, że pracując dla innych, z innymi, sami czujemy się potrzebni. Nadajemy sens naszym działaniom, naszemu życiu. Zmieniamy świat tych, którzy myślą,
że to nie możliwe, tych którzy sami z różnych przyczyn nie potrafią tego zrobić.  Istnieje możliwość zaangażowania się w wolontariat za granicą, co sprzyja poznaniu obcej kultury.

Wolontariat pozwala odbyć wiele ciekawych praktyk zawodowych i uzyskać doświadczenie. Z tego punktu widzenia wolontariat jest swego rodzaju kontynuacją kształcenia, którego efektem jest lepsza pozycja na rynku pracy. Pracę wolontariusza możesz odpowiednio udokumentować. Podkreśl swoją działalność w rozmowie kwalifikacyjnej,
z pewnością będzie to dodatkowym atutem.

- Dlaczego młodzi są wspaniałymi wolontariuszami?

Młodzi wnoszą w swoje działania wiele pomysłów, są twórczy, kreatywni, potrafią być cierpliwi i wytrwali. Ich witalność, świeżość pozwala na pokonywanie trudności, na jakie natrafiają niepełnosprawni, chorzy, starsi, bezdomni, itp. Umieją szukać rozwiązań problemów, współpracować z innymi, wspierać się nawzajem w ramach grup wolontariuszy.

-W jakie formy wolontariatu możesz się  zaangażować?

- Niepubliczny Ośrodek Rewalidacyjno-Wychowawczy Caritas w Wysokiej (praca z dziećmi mającymi głębszą niepełnosprawność intelektualną),
- Dom Pomocy Społecznej w Łańcucie (praca z seniorami),

-Wspólnota „Perełki” – ruchu „Wiara i Światło” zrzeszająca osoby niepełnosprawne intelektualnie i ich rodziny (Łańcut),

-Centrum Medyczne w Łańcucie (praca z chorymi, hospitalizowanymi),

- Podkarpackie Hospicjum dla dzieci (opieka nad dziećmi chorymi, będącymi w stanie paliatywnym, itp.),

-  akcje charytatywne (np. „Szlachetna paczka”, „I Ty możesz zostać świętym Mikołajem’, „Góra grosza”, „Wielka orkiestra świątecznej pomocy”), itp.

- samopomoc koleżeńska – Możecie zorganizować grupę wsparcia dla uczniów mających trudności w nauce z poszczególnych przedmiotów i zaoferować pomoc w nadrabianiu zaległości, itp.,

- Szkole Koło Caritas - zrzesza pod egidą opiekuna uczniów, którzy chcą wspólnie świadczyć pomoc potrzebującym w duchu chrześcijańskiej miłości bliźniego. Opiekunem jest zazwyczaj nauczyciel. Szkolne Koło Caritas może powstać w szkole każdego typu – podstawowej, gimnazjum ponadpodstawowej. Działa prężnie także w naszej szkole. Każde Szkolne Koło kieruje się tą samą motywacją, co Caritas archidiecezjalna oraz Parafialne Zespoły Caritas.

 

Jeżeli czujesz się samotny, nie widzisz sensu życia, a masz wolny czas, często się nudzisz - zainteresuj się swoim otoczeniem, rozpytaj. Wymienione wcześniej formy wolontariatu są jedynie propozycjami. Może sam dostrzeżec osoby, którym chciałbyś pomóc. Nie pozostań obojętny. Zrób wszystko, by uczynić życie innych i swoje bardziej wartościowym...

 

                                                                                                         Beata Iwińska-Kłak

 

 

 

 

JAK ZAPLANOWAĆ SUPER WAKACYJNY WYJAZD?

 

Już czerwiec, wakacje zbliżają się coraz większymi krokami. Każdy coraz częściej ucieka w myślach, snuje plany dotyczące wyjazdu wypoczynkowego, urlopu. Wy także planujecie już dokąd, gdzie i kiedy chcielibyście wyjechać. O czym powinniście pamiętać,
by super spędzić czas, odpocząć. Otóż starajcie się przestrzegać poniższych zasad,
a na pewno pomogą one Wam w organizacji i spędzeniu wakacyjnego wyjazdu w sposób  mądry, odpowiedzialny. Wcale nie wyklucza to radości, ekspresji, która często towarzyszy Wam młodym. Tylko od Was zależy, jaki to będzie czas.

1. Planując - planuj z głową. Tylko wyjazd, na który Cię stać dojdzie do skutku. Zaplanuj,
ile możesz przeznaczyć na ten cel, (ile sobie zapracowałeś, ile dołożą Ci rodzicie, itp.). Kalkuluj! Musisz przewidzieć koszty dojazdu, kwaterunku, wyżywienia, środki na wydatki typu pamiątki, dodatkowe przekąski, a co bardzo ważne na powrót do domu.

2. Masz już pomysł, porozmawiaj z rodzicami, co oni uważają na temat Twojego wyjazdu. Jeśli jesteś jeszcze niepełnoletni powinieneś mieć ich zgodę na wyjazd. Rozmawiając
z innymi na temat swoich planów możesz się ustrzec wielu błędów choćby tych związanych
z organizacją np. ktoś może Ci doradzić, gdzie jest np. taniej. Bywają też sytuacje, których nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Wówczas niezwykle istotne jest to, by ktoś wiedział
o naszych planach i zamiarach. Tylko wtedy może się zrodzić szansa na ewentualną pomoc dla nas.

3. Gdy jesteś w obcej miejscowości, na imprezie, poza miejsce noclegu, np. dyskotece
nie zabieraj ze sobą wszystkich środków, jakie wziąłeś na wyjazd. Opuszczając miejsce,
gdzie nocujesz zawsze przekaż choćby niewielką informację o tym, co będziesz robił. Szczególnie pamiętaj o tym, jeśli przebywasz w regionie górskim i chcesz się poruszać szlakami.

4. Jeśli bierzesz leki, zapakuj je do apteczki. Noś je zawsze przy sobie.

5. Ubieraj się stosownie do pogody, najlepszym rozwiązaniem jest ubiór na tzw. cebulkę. Pakując się pamiętaj o ubiorach na pogodę i na niepogodę. Musisz być przewidywalny!

6. Wychodząc z miejsca zakwaterowania, np. na dyskotekę, ognisko, spacery, itp. nie zabieraj ze sobą wszystkich środków fiansowwych, jakie przeznaczyłeś na wyjazd. Bywają różne sytuacje, musisz zawsze mieć, jakieś finanse w rezerwie. Może się zdarzyć, że będziesz musiał np. zakupić jakieś leki, ktoś Cię okradnie, czy będziesz musiał opłacić wcześniejszy powrót do domu.

7. Wychodząc zawsze miej przy sobie naładowany telefon komórkowy. Być może będziesz potrzebował wezwać pomocy dla siebie lub kogoś innego.

8. Możesz posługiwać się JPS w telefonie komórkowym, nawigacją, ale nie zapominaj
o tradycyjnych mapach. Spróbuj łączyć stare z nowym. Pamiętaj o złotej zasadzie tj. „Koniec języka, za przewodnika”. Możesz w ten sposób nawiązać ciekawe relacje, poznać lokalnych mieszkańców, itp.

8. Stosuj się do lokalnych regulaminów począwszy od miejsca zakwaterowania w pensjonacie po parki, muzea, baseny, czy tereny leśne.

9. Jeśli pijesz alkohol (zakładam oczywiście, że jesteś pełnoletni), rób to w miejscach do tego wyznaczonych, a co najważniejsze w gronie osób Ci znanych, zaufanych i z umiarem! Przestrzegaj zasady, że powinieneś najbardziej ufać sobie. Nadmiar może zrujnować nawet najlepiej zaplanowane wakacje. Powinieneś być odpowiedzialny za siebie, ale i innych
z którymi wyjechałeś. Brawura i alkohol to tragedia – zawsze o tym pamiętaj!
Mów NIE – jeśli tylko tak odczuwasz, nie bój się być asertywnym!

10. Zadbaj o pamiątki. Wcale nie muszą być drogie. Mogą to być skromne rzeczy zakupione na lokalnych straganach, piasek, muszle, no i popularne fotki. Dziś każdy z nas robi ich setki. Zabierz do serca wspomnienia dotyczące relacji z ukochaną dziewczyną, chłopakiem, paczką znajomych - mają nieocenioną wartość.

11. Przestrzegaj zasady „wyjechaliśmy razem, razem wracamy”. Wspólnie zadbajcie,
by wszyscy bez wyjątków wrócili cali do domów.

12. Spotkajcie się po powrocie, by np. wymienić się zdjęciami. To super okazja,
by powspominać wspólnie spędzony czas, ale też okazja by wyciągnąć wnioski na temat podróży.

 

Mam nadzieję, że każdy z Was spędzi ten szczególny czas ciekawie, atrakcyjnie
i bezpiecznie. Tego Wam życzę z całego sedrucha....                 

                                                                                    B. Iwińska-Kłak